Data Nowego Roku jest dziełem przypadku. Słońce, ani układ planet Układu Słonecznego nie wysyłają żadnych sygnałów, że akurat 1 stycznia zachodzi w przyrodzie przemiana nakazująca zmianę roku.
Do 153 r. p.n.e. nowy rzymski rok urzędowy zaczynał się 1 marca, bo wtedy urzędy obejmowali rzymscy konsulowie. Ale w 153 r. p.n.e. wybuchło w Hiszpanii powstanie, trzeba było wysłać wojska, którymi mieli dowodzić wybrani wcześniej konsulowie.
Sprawa była na tyle gardłowa, że objęcie urzędów przyspieszono o dwa miesiące, na 1 stycznia. I tak mamy do dziś. Nowy Rok obchodzimy 1 stycznia.
Nowy Rok przyspieszono, ale nazwy miesięcy zostały.
December, czyli dziesiąty, jest dziś dwunasty.
September, czyli siódmy, jest dziś dziewiąty.
October, czyli ósmy, jest dziś dziesiąty.
Urzędowy Nowy Rok obowiązuje od czasów Juliusza Cezara, który ustanowił datę 1 stycznia w roku 46 p.n.e. Potwierdził ją papież Grzegorz XIII we wprowadzonym 15 października 1582 r. kalendarzu gregoriańskim.
Obdarowanie się prezentami i śpiewanie kolęd też ma swoje korzenie w starożytnym Rzymie. 17 grudnia zaczynał się karnawał – Saturnalia. Ludzie obdarowywali się prezentami (dziś przynosi je Święty Mikołaj). Śpiewamy kolędy, których nazwa pochodzi od łacińskiego słowa calendae, oznaczającego pierwszy dzień miesiąca.
Opracowano na podstawie: “Przegląd”, nr 51/51, 30.12.2012